Eindelijk na 3 jaar konden wij de mensen die wij steunen persoonlijk bezoeken. In die 3 jaar waren wel wat mensen overleden, maar we hebben er ook veel nieuwe gesteunden bijgekregen.

Het was ook fijn om onze vertegenwoordigers weer te ontmoeten, die ons elke maand trouw de verslagen en foto’s toesturen.

Op 8 november zijn we vertrokken, we zijn in Jakarta/Depok, Bandung, Surabaya, Malang en Makassar geweest.Onze vertegenwoordiger uit Bandung is al die 3 weken met ons meegegaan In Depok twee nieuwe gesteunden ontmoet, Oma Mandi Faridi en mw. Margaretha van Loen.

Het was een hele klauter en klimpartij om bij oma Mandi te geraken, omdat zij laag naast de rivier woont. Het huis van Margaretha van Loen was een verschrikking, veel kapot en lekkages. We hebben inmiddels een begroting van de renovatie onkosten binnen.

In Bandung had onze vertegenwoordiger een Kumpulan georganiseerd waar we bijna alle mensen hebben kunnen ontmoeten. Zoveel nieuwe gezichten maar ook veel oude bekenden die bijna allemaal in huilen uitbarstten toen ze mij zagen. Er was een buffet waar ze gretig gebruik van maakten. We hoorden ook alleen maar goede dingen zeggen over onze vertegenwoordiger, ze mochten zelf aangeven wat ze graag in hun voedselpakket wilden hebben.

In Surabaya hebben we alle mensen thuis bezocht. De vertegenwoordigster had tegen niemand iets gezegd over onze komst, dus het was een complete verrassing toen we binnen kwamen. Ook hier veel huilen van blijdschap.

Dat was soms erg emotioneel.

In Malang was ook een Kumpulan georganiseerd. Daar zijn zoveel mensen, die konden wij in 3 dagen niet allemaal bezoeken. Tevens was het mijn verjaardag en de opkomst was enorm. De kumpulan was goed georganiseerd in een restaurant en de mensen konden eten en drinken wat ze maar wilden. Ook werden er liedjes gezongen en natuurlijk ook het verjaardagslied , Lang zal ze leven, waarvoor ze enkele dagen daarvoor geoefend hadden bij de vertegenwoordigster thuis.

Het was een geweldige vrolijke en warme kumpulan. Ook de vertegenwoordigster uit Surabaya was gekomen met haar gezin omdat ze mijn verjaardag mee wilden vieren.

Slechts twee mensen konden niet komen omdat zij heel slecht ter been zijn, die hebben wij de volgende dag bezocht. Och och, wat een armoede. Zij zitten allebei in een kamertje kos van 4 bij 6 meter. Geen gordijnen, geen fatsoenlijk bed, geen stoel en kast . Daar gaan we voor zorgen .Een van hen heeft een zoon en die zorgt voor beide mannen. Hij kookt en doet de was, een erg behulpzame man.

Een dag terug naar Surabaya en toen naar Makassar op het eiland Sulawesi gevlogen. Daar zijn we 3 volle dagen geweest, hebben helaas niet iedereen kunnen bezoeken. Toen weer terug naar Jakarta, waar wij afscheid namen van onze vertegenwoordiger uit Bandung, die kon weer naar huis. Hij was een grote steun voor ons.

In Jakarta hebben wij nog 3 mensen bezocht en daarna de volgende dag terug naar Nederland.

Het was vermoeiend maar zeer de moeite waard.