Op 8 mei 2025 zijn we naar Java vertrokken voor twee weken om de gesteunden te bezoeken. Op 9 mei kwamen wij aan de Jakarta.

De volgende dag direct door naar Surabaya. Daar kwam onze vertegenwoordiger Udhin uit Makassar ook naar toe. Hij wilde zo graag met de vertegenwoordigers op Java kennis maken en kijken hoe zij hun werk doen.

Als eerste bezochten wij oom Dicky Sleemes. Die had anderhalve maand ervoor, na een val zijn heup gebroken. Hij lag thuis, en zou 1x in de week therapie krijgen om weer goed te kunnen bewegen.

Oom Dicky was zo blij om mij te zien, en blij met het pakje bruine bonen en kaarten die donateurs hadden meegegeven. Hij zong een liedje en zei dat hij volgende keer als ik weer kwam, met mij zou gaan wandelen.

Vervolgens zijn we naar dhr van der Meij gegaan. Ook blij met zijn bruine bonen en kaarten. Meneer van der Meij begint behoorlijk dement te raken, gelukkig heeft hij een erg lieve vrouw die goed voor hem zorgt.

Daarna gingen we naar dhr. Richard Koopman. Dat was een erg emotioneel bezoek. Meneer was erg verdrietig en huilde. Hij miste zijn familie in Nederland zo. Wilde zo graag kontakt met hen. Tot een paar jaar geleden kreeg hij regelmatig een kaartje of telefoontje, maar nu helemaal niets meer.

Op dat moment voel je je zo machteloos, want je weet niet waar die familie woont en hoe je ze kunt bereiken.

Terug in het hotel kreeg ik het bericht van onze vertegenwoordiger Dedy in Bandung dat mw. Ellis Boode in Sumedang onverwachts was overleden na een fatale hartaanval Wat een domper, ik zou haar dus niet meer kunnen ontmoeten. R,I.P mw. Ellis Boode.

De dag erna hebben we mw. Farida Lubeck opgezocht. Zij werd in haar rolstoel naar buiten gebracht door haar zoon. Alles verder goed met haar.

Toen naar mw. Pauline Verhelst, die al maanden wegens rugklachten op bed ligt. Ze huilde van blijdschap toen ze me zag.

Vervolgens anderhalf uur rijden naar dhr. Roy Siegers,die helemaal niet thuis was, ondanks dat hij wist dat wij zouden komen. Yulia, de vertegenwoordigerster in Surabaya belde hem om te vragen waar hij was. Meneer was vrienden gaan opzoeken in Sidoardjo en vroeg of wij een uurtje wilde wachten, dan was hij weer thuis. Dat hebben wij niet gedaan en zijn vertrokken, behoorlijk teleurgesteld. Weer anderhalf uur rijden terug.

De dag erop zijn we naar Malang vertrokken met de auto en kwamen daar s’middags aan. De volgende dag was er een kumpulan georganiseerd in resto Simpang Luwe. Bijna alle gesteunden in Malang kwamen er naar toe. Zo blij om mij te zien. Ze konden eten en drinken wat ze maar wilden en Robby Jansen heeft met zijn zus Ernie gitaar gespeeld en liedjes gezongen. Was een enorm succes.

De dag erna hebben wij dhr Budi Meijer opgezocht, hij kon niet bij de kumpulan aanwezig zijn omdat hij een tijd ervoor een attack had gehad. Zo’lieve en dankbare man. Ook hij heeft gelukkig een geweldig lieve en zorgzame vrouw die goed op hem past.

Toen wij de volgende dag naar Jakarta wilden vertrekken kreeg ik het onverwachtse bericht dat Oom Dicky Sleemes in Surabaya onverwachts was overleden na een hartaanval. Dit was een enorme domper. 5 dagen nadat ik hem had gezien vol hoop dat hij binnenkort weer zou kunnen lopen, sterft hij. R.I.P oom Dicky. De hele reis heb ik dit verdriet om zijn heengaan meegedragen. Maar moet natuurlijk vrolijk en vriendelijk naar de andere gesteunden blijven.

In Jakarta stond Dedy al op ons te wachten en gingen we meteen door naar Bandung. Daar kwamen we eind van de middag aan.

Op zondag was er zoals gewoonlijk een kumpulan georganiseerd in ons hotel. Ook hier weer emotionele ontmoetingen. De dag erna zij we naar Lembang gegaan om Pieter van Doornum en zijn vrouw nog eens te zien. Zij hebben ook oom Benedictus Wilson opgehaald. De dag ervoor tijdens de kumpulan had ik al gezien dat die zich voortbewoog met hulp van een zware kruk. Heb besloten om een rollator voor hem te kopen.

Toen we weer in Bandung kwamen hebben we die direct gekocht, inmiddels heeft Dedy die al aan hem gegeven. Wat een voortuitgang voor die man.

De volgende dag naar Jakarta. En met 3 vertegenwoordigers Udhin-Dedy en Anto zijn we naar dhr. Monteiro gegaan. Helaas stromende regen en meneer kwam naar de auto om mij te zien.

Het was een korte zinvolle maar ook verdrietige reis.