De eerste foto werden genomen tijdens de Barchemse 4daagse die twee weken voor de Nijmeegse werd gelopen. Ongeveer twintig kilometer per dag (altijd een paar kilometer meer) in eenzelfde warmte als 14 dagen later. Alleen is de Barchemse altijd door de bossen en soms op verharde weg en daarbij hadden we elke dag een lekker briesje met windkracht 3 erbij. Wandelen door een prachtige omgeving waar je alleen maar van kon genieten met op gezette tijden een rustpauze. Prachtige wilde bloemen en planten gezien en gekiekt, zoals de wilde orchidee die alleen maar in die buurt groeit en bloeit. Elke dag een paar kilometer voor de finish stond er een “vitaminebar” waarvan we in de verte de kleuren al zagen en het bekende geluid “lekker hoor”. Ondanks die warmte konden we de dag goed doorkomen. En daardoor kon ik de gehele 4daagse uitlopen. Op de laatste dag (dag van de Barchemse- en Lochemse berg) kregen we prachtige muziek te horen van een gitaar en panfluit. Dit klonk zo feeëriek door het bos heen, dat we ons in een sprookjesland waanden.
Toen de Nijmeegse 4daagse waarop ik mij maanden had verheugd. Een héél erg warme dag die geheel (of bijna geheel) in de brandende zon werd afgelegd. Dat ging mij niet in de koude kleren zitten (als ik die al had in die hitte). Toch de dag uitgelopen met een cobber om mijn nek (voor de koeling), fles water in de hand en wandelwol aan mijn voeten. Aan het eind van de dag geen 30 km maar 39.9 km op de teller. Het was ook de derde keer dat ik mijn gouden kruisje probeerde te halen en ik moet eerlijk zeggen dat ik dit geen vierde keer meer probeer. Het blijft voor mij voortaan bij de Barchemse 4daagse.
En ondanks dat ik enkel de 1e dag van Nijmegen liep hebt u allemaal toch enorm veel geld gestort. Namens de achtergebleven en vergeten oudjes in Indonesië nogmaals mijn grote dank!