Helaas slechts twee weken, dus een bezoek aan Makassar zat er niet in. Maar dat gaan we zeker doen in September.
Na aankomst in Jakarta waar we bleven overnachten, gingen we de volgende dag meteen door naar Malang.
Ons eerste bezoek was aan Tony Swaving en Alex Hansen, beide mannen kunnen niet meer lopen, vooral Tony Swaving was er erg aan toe.
Hij lag helemaal verkrampt in bed.
Wij hadden gehoord dat oma Sylvia van der Leij was gevallen, dus ook haar brachten we een bezoek. Ze lag op bed en had vreselijk veel pijn aan haar heup.
Waarschijnlijk is de heup gebroken, en dat wilden we laten onderzoeken in een ziekenhuis. Maar ze weigerde pertinent om naar een ziekenhuis te gaan.
Haar dochter had al geprobeerd om haar daartoe over te halen, maar ze wil niet. Wat kun je dan doen? Er was een hoofdverpleegster met mij meegegaan, en had aan oma Sylvia haar heup gevoeld, en zij vreesde dat de heup gebroken was.
Zo machteloos voel je je dan als je gewoon niets kunt doen.
De volgende dag hadden we een kumpulan in een restaurant waar al de andere gesteunden kwamen. Wat een weerzien en wat een blijdschap. Er werden wat kleine dingetjes uitgedeeld die sponsors hadden gegeven, en een paar katholieke mensen kregen een rozenkrans die ik had meegenomen.
Ze konden eten en drinken wat ze maar wilden en Robby Jansen heeft gitaar gespeeld en liedjes gezongen.
Kortom het was weer een groot succes.
Kreeg daarna het trieste bericht dat oma Joyce Moerman in Surabaya was overleden
Op zondag vertrokken we naar Surabaya. Na een rit van ruim twee uur kwamen we halverwege de middag aan. Was de begrafenis van oma Joyce Moerman al voorbij. Dat hebben we dus gemist.
Direct de volgende dag mensen gaan bezoeken.
Als eerste naar dhr. van der Meij, die had de vorige keer om bruine bonen gevraagd, een lekkernij vanuit zijn jeugd. Ik had een klein pakje meegenomen, want wist niet of zijn smaak inmiddels misschien veranderd was.
Zijn vrouw warmde het meteen voor hem op, en mijnheer heeft gesmuld. Zo leuk om te zien, de volgende keer maar weer bruine bonen meenemen.
We zijn bij Frida Kanters geweest, bleek dat zij al maanden op een dunne deken op de tegelvloer sliep. Oh, zo slecht voor haar rug. En ook stroomt het water naar binnen als er teveel regen valt.
We hebben meteen een mooi groot bed voor haar gekocht, niet van hout maar van metaal, omdat anders het hout heel snel verrot zou zijn als het water het huis binnenloopt .
Zo dankbaar en blij was zij. Daarnaast hebben we ook nog een klein kastje voor haar gekocht waar ze haar kleding in kan leggen.
Oom Dicky Sleemes hebben we ook bezocht. Ook hij zo blij met ons bezoek. Hij liet weten ook graag bruine bonen te willen hebben en een kleine pijp. Weten we meteen wat wij voor hem kunnen meebrengen.
Verder zijn we bij Winny Masius geweest, Yan Ferdinandus, Farida Lubeck en Linda Niereath.
Wij hadden maar twee dagen in Surabaya, dus helaas niet iedereen kunnen bezoeken.
Op woensdag vertrokken we naar Bandung. Aangezien er geen vluchten meer zijn met het vliegtuig van Surabaya naar Bandung moesten wij met de auto gaan.
Dat was echt een horror reis. We hebben er 13 uur over gedaan, de chauffeur reed steeds verkeerd. Uiteindelijk s’avonds om 8 uur gearriveerd in het hotel waar onze vertegenwoordiger Dedy al vanaf 4 uur s’middags op ons zat te wachten.
Zijn de dag erna naar Lembang gegaan. Hebben we mw. Johanna Zonnenberg bezocht die in een bejaarden tehuis zit. Wat een triestigheid daar in dat tehuis, zoveel oud en kapot.
In het hotel hadden we op zaterdag een kumpulan. Ook dit was een groot succes. Werd ontvangen met een bloemenkrans en confetti.
Ook hier volop te eten en te drinken voor de mensen, en natuurlijk hebben we Bingo gespeeld met hen. Het spel heb ik maar achtergelaten, hoef ik het in september niet meer mee te sjouwen.
Mijn respect gaat uit naar onze vertegenwoordiger Dedy en zijn vrouw en dochter, die alles perfect geregeld hadden .
De dag erna terug naar Jakarta, Dedy heeft ons gebracht, en we hebben de vertegenwoordiger Anto aldaar , ook ontmoet.
Een nacht daar en toen weer naar het vliegveld om maar huis te gaan. Twee heftige maar zinvolle weken.
