Een beetje later dan anders mijn verslag aan het bezoek van de gesteunden in Indonesia.
Op 22 februari ben ik aangekomen in Jakarta. En meteen de volgende dag op bezoek bij mevrouw.Yvonne Helling en Cara Oliveiro de Fretes.

—–

Ik kan alleen maar zeggen dat de kaartenaktie die we op touw hadden gezet, een groot succes is geworden. Veel tranen bij de mensen omdat ze niet vergeten worden.
Inmiddels is de jaarhuur van 560 euro voor een andere woning voor mevrouw Helling afgegeven aan de verhuurder. Zij kan in de maand mei verhuizen.
We gaan dan ook een bed voor haar kopen en een kast.
—–
De volgende dag meteen naar Bandung en aansluitend de zusjes Van Vonno bezocht
Tasjes en kleedjes opgekocht om hier in Nederland te verkopen. Het geld is weer voor hen. Marcella van Vonno straalde helemaal toen zij heel veel medicijnen voor haar benauwdheid kreeg.

—–
Volgende dag naar Winny Wilten de Fretes die van Max maakt mogelijk een andere woning heeft gekregen.
We hebben een koelkast, kast en een tafel met 4 stoelen voor haar gekocht.

—–
Helaas was mevrouw Els Brail niet thuis. we hebben wel kaarten tussen haar voordeur gepropt. en we dat zijn Karel Lodewijk Elbracht en ik.
Karel woont 6 maanden per jaar in Bandung en bleek een fantastische hulp voor mij daar.
Karel en ik bij het huis van Els Brail. Wij moesten haar vertellen dat ze niet voorgoed naar Nederland mocht komen.
Wat Max maakt mogelijk ook heeft geprobeerd. Zij konden haar wel een verblijf voor 3 weken naar Nederland geven, waar zij voor alles garant zouden staan en haar een onvergetelijke vakantie zouden geven.
Dit nare bericht moesten we dus op een andere dag brengen.
Toen zijn we naar Stella Smith gegaan die op de begraafplaats woont. Ook zij en haar familie hebben een ander huis gekregen.
Wederom een emotionele ontmoeting. Ze hebben verder nog geen inrichting, daar moeten we nog voor zorgen
Wel hebben ze nu een BPJS, dat betekent dat ze gratis naar een dokter kunnen en ziekenhuis en medicijnen veelal ook gratis zijn. Vol aandacht worden de kaarten bekeken.

Hier moeten nodig kasten komen en Stella heeft nog geen bed. Ze lag op het bed van haar dochter.

We zijn naar het Leger Des Heils geweest, waar mevrouw irene Wever zit en hadden ook een ontmoeting met mevrouw De Fretes, Kolonel van het Leger des Heils in ruste.

De volgende dag naar Pieter Wattimena. Ze zijn zo blij met alle kaarten en het Delftsblauw. Ook zij kregen een koelkast en hebben inmddels een ander gaskomfoor gekregen omdat de andere plotsklaps kapot ging.

De dag erna moest ik met Aldy naar Surabaya.
We hebben daar een vertegenwoordiger voor Teman Teman Sehati gevonden. Yan Ferdinandus.
Veel mensen leren kennen, ook mensen die nog nooit enige hulp hebben ontvangen, zoals Jacobus Grengan. Hij woont met zijn enige overgebleven dochter in een verschrikkelijk armoedig huis. De rolstoel van zijn dochter heeft niet eens banden!

—–
We hebben Jacobus van Straten ontmoet. Nooit enige vorm van hulp ontvangen.

—–

Herman de Pauw en ene Winnie

Terug naar Bandung waar we Els Brail het beroerde bericht moesten brengen.
Gelukkig was Karel bij me. Ze was behoorlijk aangeslagen, en vertrouwde ons niet. Maar de brief van omroep Max die we meebrachten waarin uitleg werd gegeven, liet niets te wensen over.
Ze zei dat haar familie wel zou helpen om naar Nederland te komen. Ik had echt met haar te doen. Maar ze is door de Nederlandse regering echt afgewezen.
We konden een kamer voor haar huren bij het Leger des Heils, De Tempelhof, maar daar wilde ze slechts enkele maanden wonen, totdat haar familie haar naar Nederland zou halen.
Bij zo’n vastbeslotenheid kun je niks meer beginnen. Dan moeten we het opgeven.

Ik ben naar Bali gevlogen waar ik Joris ontmoette. Samen zijn we weer een dag teruggegaan naar Surabaya om nog wat mensen te bezoeken.
Mary Oogjen – Usman Kempen, en daar waren Yan Ferdinandus en Ana Maria van Keulen bij. Zo triest allemaal.

De laatste dag in Jakarta zijn we bij twee vrouwen op bezoek geweest die ook nog nooit enige hulp of steun hebben gekregen. Mevrouw Joyce Swensen en mevrouw Papilaya. Ook zoveel kapot daar.

—–
Moe en weer behoorlijk onder de indruk van al deze bezoeken zijn we naar huis gegaan. Rest me nog te vertellen dat we ook bij mevrouw. Benninger zijn geweest, en bij mevrouw. Wernicke in Lembang.

In mei 2017 ( binnenkort dus) ga ik weer met Max maakt Mogelijk naar Bandung en Surabaya.

Warme groet,
Francine Tammeling